Պատասխանատուներ՝

Ջուլիա Ասրյան, Սոֆի Առաքելյան

Թեմա՝

Քաղաքային լուսանկարչություն

Մասնակիցներ՝

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի միջին դպրոցի սովորողներ։

Նախագծի նպատակը՝

Երեխաներին ծանոթացնել քաղաքային լուսանկարչության հետ։

 

Արդյունքներձ՝

Միջին դպրոցի սովորողների հետ միասին ստեղծել լուսանկարչական շարքեր, որոնք ձմեռային ճամբարի ընթացքում կներկայացվեն առցանց ցուցահանդեսների տեսքով։

 

Ի՞ՆՉ Է ՔԱՂԱՔԱՅԻՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

Քաղաքային լուսանկարչության թեման հիմնականում հասարակական վայրերում գտնվող մարդիկ են։ Ավելի ճիշտ, քաղաքային լուսանկարչությունը կարելի է բնութագրել որպես ժանր, որը չի ներառում կեցվածք և բեմադրություն, որտեղ լուսանկարիչը հետազոտում և ֆիքսում է ժամանակակից հասարակությունը և կերպարների և նրանց շրջապատի հարաբերությունները:

Քաղաքային լուսանկարչության հիմնական տարրերն են՝ ինքնաբուխությունը, ուշադիր դիտումը և «լայն բացված աչքերը», պատրաստակամությունը լուսանկարելու այն ամենը, ինչ հայտնվում է տեսադաշտում և թվում է իմաստալից, հուզիչ, հետաքրքիր:

Քաղաքային լուսանկարչության մեկ այլ առանցքային կողմն այն զգացումն է, որ կադրն արվել է չպլանավորված, առանց նախնական համաձայնության: Հետևաբար, հանրային միջոցառումների ժամանակ արված լուսանկարները սենսացիաներով տարբերվում են պատահականներից. առաջին դեպքում հազվադեպ է հնարավոր ինքնաբուխ կադր անել: Այնուամենայնիվ, դրանք կարող են դասակարգվել նաև որպես քաղաքային լուսանկարչություն. ժանրի ներսում միշտ տեղ կա ճկունության և փորձարկումների համար:

Քաղաքային լուսանկարչությունով զբաղվել են ՝

Ռոբերտ Ֆրանկ

Լուսանկարներ

Кляйн, Уильям

Ուիլյամ Յուջին Սմիթ

Լուսանկարներ

Виногранд, Гарри

 

Լուսանկարչություն

Այս ուսումնական շրջանի ընթացքում՝ <<Լուսանկարրություն>> առարկայի շրջանակներում, կատարեցի տարատեսակ առաջադրանքներ, որոնք ինձ օգնեցին ավելի լավ յուրացներ մեզ տրված թեմաները։ Առաջադրանքները բավականին հետաքրքիր էին և ուսուցողական։ Ստորև կարող եք ավելի մանրամասն ծանոթանալ իմ կատարած աշխատանքներին։

Ռեպորտաժներ

Դալմայի այգիներ

Համալիր

Մանկական երկաթուղի

Կոնդ

Վերադարձ դեպի Ֆիզգորոդոկ

 

Լուսաբանումներ

Շախմատային խաղեր

«Գինու և խաղողի» դպրոց

 

Քաղաքային լուսանկարչություն

Երևանյան թափառումներ

Քաղաքային լուսանկարչություն. երևանյան թափառումներ

 

Վարժություններ

Կոնստրուկտիվիզմ

Ֆուտուրիզմ և նատյուրմորտ

 

Լուսանկարիչներ և արվեստ

Ավգուստ Զանդեր

Ֆովիզմ

Բերնդ և Հիլա Բեչերներ

Ռոբերտ Ֆրանկ

Candida Höfer

Ալֆրեդ Էյզենշտադտ

Անրի Կարտիե-Բրեսոնի ճանապարհորդությունները

 

Ֆոտոշոփ

Ֆոտոշոփի դասընթացների ընթացքում աշխատանքներ կատարեցինք <<Phoroshop>> ծրագրով։ Իմ աշխատանքները տեղադրված են ստորև՝ տեղադրված հղումում։

Ֆոտոշոփի դասընթացներ

 

Գծանկարչություն և կերպարվեստ

Այս առարկան բավականին հետաքրքիր է, քանի որ մեզ հնարավորություն է տրվում ծանոթանալու և ընդգրկվելու արվեստի աշխարհում։

Պիքսելային նկարչություն

 

Արևորդի փառատոն

Ամփոփում

 

Վաղ դիմանկարներից մինչև ինտերնետից ներբեռնված ընդլայնված պատկերների վերջին սերիաները, Ռաֆը ուսումնասիրում է լուսանկարչության սահմանները: Որպես նրա «Մերկ և սուբստրատ» շարքի շարունակություն, jpeg-ի վերջին սերիան օգտագործում է ծանոթ պատկերներ ինտերնետից՝ ուսումնասիրելու էլեկտրոնային եղանակով բաշխված պատկերների փոխակերպումն ու այլասերումը: Տեսանելի պիքսելներով ցածրորակ պատկերների նրա մոնումենտալ տպագրությունները գրեթե իմպրեսիոնիստական ​​էֆեկտ են ստեղծում: Ռաֆը ուսումնասիրում է պատկերների թվայնացման գործընթացները և դրա ազդեցությունը լուսանկարչության և կոլեկտիվ հիշողության վրա:
Ուսման ընթացքում Ռաֆը մշակել է կոնցեպտուալ պայթուցիկ լուսանկարչության իր մեթոդը։ Նրա առաջին հիմնական թեման գերմանական բնակելի թաղամասերի ինտերիերն էր՝ 1950-1970-ականներին բնորոշ հատկանիշներով (Interior 12B, 1980), որին հաջորդեցին շենքերի տեսարաններով նմանատիպ շարքերը (Haus Nr. 8 III, 1988) և ընկերների դիմանկարները։ և անձնագրային կադրերի ոգով արված ծանոթություններ, (օրինակ՝ դիմանկար (Ռ. Հյուբեր), 1988)։
Այս շարքերին 1989 թվականին հաջորդեց գիշերային երկնքի մի շարք, որն այլևս հիմնված չէր հենց Ռաֆֆի լուսանկարների վրա (Stern 17h 51m / −22, 1990):
1992-ից 1995 թվականներին Ռաֆը գիշերային նկարներ էր անում գիշերային տեսողության սարքով, որը նման էր ռազմական կամ լրտեսական սարքերին (Nacht 14 I, 1993):
1994-1996 թվականներին ստեղծվել է Stereoscopy շարքը։
1990-ականների հաջորդ շարքը հիմնված էր թերթերի լուսանկարների վրա: Ռաֆն օգտագործել է ուրիշների կադրերը նույն կերպ, ինչ գիշերային երկնքի սերիայում:
2003 թվականին Ռաֆը հրատարակեց «Մերկ» շարքը՝ ֆրանսիացի գրող Միշել Ուելեբեկի տեքստով։ Նկարները հիմնված էին համացանցային պոռնոգրաֆիայի վրա։
2008 թվականին Թոմաս Ռաֆը ժամանակավորապես մի կողմ թողեց իր սիրած միջոցը՝ լուսանկարչությունը, փորձարկելու կտավի վրա գծանկարներ։ Նոր zycles շարքը (2008) բաղկացած է մեծ գործերից, որոնք պատկերում են մակերեսների վրա լողացող գծեր՝ երկրաչափական ձևերի էլեգանտ պարով: Ռաֆը օգտագործում է 3D մոդելավորման ծրագրեր՝ մաթեմատիկական օղակները տպավորիչ կառուցվածքների վերածելու համար: Չնայած Ռաֆֆի նախորդ աշխատանքից շատ հեռու, այս պատկերները արտացոլում են նկարչի հետաքրքրությունը վերարտադրման տեխնիկայի նկատմամբ:

Ես Ջուլիա Ասրյանն եմ։ <<Մխիթար Սեբաստացի>> կրթահամալիրի երրորդ կուրսի ուսանող եմ։ Ցանկանում եմ Անվանական մրցանակի ինքնաառաջադրում անել։ Այս հրապարակումը ներառում է իր մեջ իմ կատարած աշխատանքները։

Լուսանկարչություն

Այս ուսումնական շրջանի ընթացքում՝ <<Լուսանկարրություն>> առարկայի շրջանակներում, կատարեցի տարատեսակ առաջադրանքներ, որոնք ինձ օգնեցին ավելի լավ յուրացներ մեզ տրված թեմաները։ Առաջադրանքները բավականին հետաքրքիր էին և ուսուցողական։ Ստորև կարող եք ավելի մանրամասն ծանոթանալ իմ կատարած աշխատանքներին։

Ռեպորտաժներ

Դալմայի այգիներ

Համալիր

Մանկական երկաթուղի

Կոնդ

Վերադարձ դեպի Ֆիզգորոդոկ

 

Լուսաբանումներ

Շախմատային խաղեր

«Գինու և խաղողի» դպրոց

 

Քաղաքային լուսանկարչություն

Երևանյան թափառումներ

Քաղաքային լուսանկարչություն. երևանյան թափառումներ

 

Վարժություններ

Կոնստրուկտիվիզմ

Ֆուտուրիզմ և նատյուրմորտ

 

Լուսանկարիչներ և արվեստ

Ավգուստ Զանդեր

Ֆովիզմ

Բերնդ և Հիլա Բեչերներ

Ռոբերտ Ֆրանկ

Candida Höfer

Ալֆրեդ Էյզենշտադտ

Անրի Կարտիե-Բրեսոնի ճանապարհորդությունները

 

Ֆոտոշոփ

Ֆոտոշոփի դասընթացների ընթացքում աշխատանքներ կատարեցինք <<Phoroshop>> ծրագրով։ Իմ աշխատանքները տեղադրված են ստորև՝ տեղադրված հղումում։

Ֆոտոշոփի դասընթացներ

 

Գծանկարչություն և կերպարվեստ

Այս առարկան բավականին հետաքրքիր է, քանի որ մեզ հնարավորություն է տրվում ծանոթանալու և ընդգրկվելու արվեստի աշխարհում։

Պիքսելային նկարչություն

 

Արևորդի փառատոն

Ամփոփում

 

Կրիպս

Համագործակցել եմ «Կրիպս» գորցնկերության հետ։

Բուն TV

Որպես մոտաժային աշխատանքներ կատադող մասնակցել եմ «Բուն TV»-ի համար պատրաստված տեսանյութերի ստեղծմանը։

 

 

Դալմայի այգիներ, այգիներ Երևանի Կենտրոն, Աջափնյակ, Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանների և Կիլիկիա թաղամասի միջև պարփակված հատվածում։ Երևանի ամենամեծ և ամենահին պտղատու այգին է։

Candida Höfer-ի լուսանկարները հանրային տարածքների մանրակրկիտ կատալոգավորում են: Նրա լուսանկարներում մարդկանց բացակայությունը թույլ է տալիս դիտողին կենտրոնանալ ճարտարապետական ​​առանձնահատկությունների, դեկորատիվ և ֆունկցիոնալ տարրերի, կահույքի և մարդկային ինժեներական և գեղագիտական ​​ընտրության այլ ապացույցների վրա: Բացի սենյակի հիմնական բնութագրերից, կան պատահական հարաբերություններ՝ զվարճալի, սյուրռեալիստական, հեգնական: Հոֆերն ասել է. «Ես լուսանկարում եմ տարբեր դարաշրջանների հանրային և կիսահանրային տարածքներում: Սրանք բոլորին հասանելի տարածքներ են։ Սրանք վայրեր են, որտեղ դուք կարող եք հանդիպել և շփվել, որտեղ կարող եք կիսվել կամ գիտելիքներ ձեռք բերել, որտեղ կարող եք հանգստանալ և վերականգնվել» [1]:

Հոֆերը սկսել է լուսանկարել հանրային ինտերիերը 1979 թվականին՝ Դյուսելդորֆում սովորելիս: Հետագա տարիներին նա կատարելագործեց իր ռազմավարությունը ճարտարապետական ​​թեմայի հոգեբանական ենթատեքստերը գրավելու համար: Հոֆերը ստեղծում է մանրամասն տեսողական ուսումնասիրություններ հանրային տարածքներում, ինչպիսիք են կենդանաբանական այգիները, գրասենյակային շենքերը, թատրոնները, թանգարանները, գրադարանները և ընթերցասրահները: Պարզ և առանձնացված ոճն առաջին հայացքից թվում է մաքուր փաստագրություն: 1980-ականների սկզբից մարդիկ գործնականում բացակայում էին Հոֆերի լուսանկարներից: Նա օգտագործում է իր տեսախցիկը հանրային վայրերում կրկնվող ձևերը նկատելու համար, ինչպիսիք են կահույքը, լուսատուները, առաստաղի կամ հատակի սալիկները, աթոռներն ու սեղանները՝ ստեղծելով նախշեր և կազմակերպվածության զգացում: Հոֆերը հաճախ ընդգծում է հեգնանքը՝ հեռուստադիտողի ուշադրությունը հրավիրելով անտեղի բաների վրա։

Հոֆերը հաճախ նկարահանում է արխիվային տարածքներ, որտեղ տեղեկատվությունը հավաքվում, պահվում և ցուցադրվում է, օրինակ՝ թանգարաններ և գրադարաններ: Այս վայրերի նրա համակարգված նկարագրությունը ստեղծում է մեկ այլ տեսակի արխիվ: Հոֆերի աշխատանքն արտացոլում է հասարակության դասակարգման և միատարրության կարիքը: Deichmanske Bibliothek Oslo II-ում (2000) մի քանի գործիչներ ապրում են հսկայական գրադարանում, որի կառուցվածքը կառուցված է գրքերի անվերջ շարքերի, մի շարք մոնումենտալ սյուների և առաստաղի ցանցի վրա: Տեսարանի կոշտ երկրաչափության մեջ թվային մանիպուլյացիա չկա: Կոմպոզիցիոն ընտրությունը ըստ տեսակետի սահմանելով (այս դեպքում՝ վերին տեսանկյունից) Հոֆերն ընդգծում է գիտելիքի համակարգերի պատվիրված դասավորությունը։ Իրականում մենք շարժվում ենք այս տարածություններով՝ չնկատելով դրանց երկրաչափությունը, սակայն նրա լուսանկարներում այս կողմը մշտական ​​ուշադրության է արժանանում։

 

Համալիրի կառուցման համար փակ մրցույթ հայտարարվեց, որին մասնակցեցին 8 նախագծային կազմակերպություններ: Մրցույթի առաջադրանքում գրված էր, որ պետք է կառուցվի 10 հազար հանդիսատեսի համար նախատեսված սպորտի պալատ: