14 марта 1923 года родилась представительница нью-йоркской школы фотографии Диана Арбус (Diane Arbus). Она создавала неординарные снимки для того времени, снимки которые иногда шокировали. Снимки, где главными героями становились «маргинальные слои общества», люди с физическими отклонениями. За это её часто называли «фотографом фриков», и обвиняли что она показывает миру то, что мир замечать не желает. Диана Арбус наоборот считала что фотография и нужна для того чтоб показать то, что не все видят, чтоб показывать, то что в то время было социальным табу. Она говорила: «Мне всегда казалось, что фотография — это что-то неприличное, но именно это мне нравилось в ней больше всего. Когда я сама начала фотографировать, то чувствовала себя весьма извращенной».

Դիանա Արբուսը (Diane Arbus), Նյու Յորքի լուսանկարչական դպրոցի ներկայացուցիչ է, ծնվել է 1923 թվականի մարտի 14-ին։ Նա ստեղծել է այն ժամանակվա համար արտասովոր նկարներ, նկարներ, որոնք երբեմն ցնցող էին։ Նկարներ, որտեղ գլխավոր հերոսները «հասարակության մարգինալ շերտերն» էին, ֆիզիկական հաշմանդամություն ունեցող անձինք։ Նա աշխարհին ցույց է տալիս այն, ինչ աշխարհը չի ցանկանում տեսնել: Դիանա Արբուսը, ընդհակառակը, ցանկանում է ցույց տալ այն, ինչ ոչ բոլորն են տեսնում, ցույց տալ այն, ինչ այն ժամանակ սոցիալական տաբու էր։ Նա ասաց. «Ես միշտ կարծում էի, որ լուսանկարչությունը անպարկեշտ բան է, բայց դա այն էր, ինչ ինձ ամենաշատն էր դուր գալիս: Երբ ես սկսեցի լուսանկարել ինձ, ես ինձ շատ այլասերված էի զգում»:

Затрагивая эти темы, Diane Arbus стала одним из наиболее влиятельных фотографов XX века и значительных фигур документальной фотографии. Большое влияние на её творчество оказал фильм Тода Броунинга «Уроды» («Freaks», 1932). Когда в 1932 году этот фильм показали в первый раз, то он вызвал резкое неприятие у публики и был практически забыт. Но, в 1961 году этот фильм вызвал пристальное внимание не столько как кинематографический продукт, сколько как художественное явление, ведь в фильме снимались не только обычные люди, но и люди с физическими отклонениями. Считается, что именно этот фильм обратил внимание Арбус на психологическую и смысловую сложность мира этих людей и дал толчок её интересу к аномальным явлениям.

Անդրադառնալով այս թեմաներին՝ Դայան Արբուսը դարձել է 20-րդ դարի ամենաազդեցիկ լուսանկարիչներից մեկը և վավերագրական լուսանկարչության նշանակալի դեմքերը: Նրա աշխատանքի վրա մեծ ազդեցություն է թողել Թոդ Բրաունինգի «Freaks» (1932) ֆիլմը։ Երբ այս ֆիլմն առաջին անգամ ցուցադրվեց 1932 թվականին, այն սուր մերժում առաջացրեց հանրության շրջանում և գործնականում մոռացվեց։ Բայց 1961 թվականին այս ֆիլմը մեծ ուշադրություն գրավեց ոչ այնքան որպես կինոարտադրանք, որքան որպես գեղարվեստական ​​երևույթ, քանի որ ֆիլմում նկարահանվել են ոչ միայն սովորական մարդիկ, այլև ֆիզիկական հաշմանդամություն ունեցող մարդիկ։ Ենթադրվում է, որ հենց այս ֆիլմն է Արբուսի ուշադրությունը հրավիրել այս մարդկանց աշխարհի հոգեբանական և իմաստային բարդության վրա և խթանել նրա հետաքրքրությունը անոմալ երևույթների նկատմամբ։

Нельзя сказать что Диана Арбус снимала только людей с физическими отклонениями, трансгендеров, стриптизерш, циркачей, исполнителей карнавалов, нудистов, гномов и других подобных людей, считающимися в обществе «маргиналами». Часто героями ее снимков становились и привычные для публики люди, обычные, без отклонений, дети, матери, пары, пожилые люди и семьи среднего класса, которых она фотографировала в привычных для них условиях: на улице, на рабочем месте, в парке, в квартире и т. п. Но, все её снимки становились необычными.

Չի կարելի ասել, որ Դիանա Արբուսը նկարահանել է միայն ֆիզիկական հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց, տրանսգենդերներին, մերկապարուհիներին, կրկեսի կատարողներին, կառնավալի կատարողներին, նուդիստներին, թզուկներին և հասարակության մեջ «մարգինալացված» համարվող այլ նմանատիպ մարդկանց։ Հաճախ նրա լուսանկարների հերոսները հանրությանը ծանոթ մարդիկ էին, հասարակ, առանց շեղումների, երեխաներ, մայրեր, զույգեր, տարեցներ և միջին խավի ընտանիքներ, որոնց նա լուսանկարում էր իրենց սովորական պայմաններում՝ փողոցում, աշխատավայրում, ք. այգին, բնակարանում և այլն։ Բայց նրա բոլոր նկարները դարձան անսովոր։

Стиль Дианы Арбус сформировался под влиянием мастеров нью-йоркской школы фотографии (включая и школу Бродовича), а также под воздействием нуарного жанра сороковых (нуар (фр. film noir «чёрный фильм») — термин, применяемый к голливудским криминальным драмам 1940-х — 1950-х годов, в которых запечатлена атмосфера пессимизма, недоверия, разочарования и цинизм). По содержанию ее работы близки к Брассаю, Уиджи и Августу Зандеру. На изображение в кадре повлияла и фотография моды: прямой кадр, фронтальная постановка, приемы журнальной съемки.

Դիանա Արբուսի ոճի վրա ազդվել են Նյու Յորքի լուսանկարչության դպրոցի վարպետները (ներառյալ Բրոդովիչի դպրոցը), ինչպես նաև քառասունականների նուար ժանրի ազդեցության տակ (noir (ֆրանսիական film noir «սև ֆիլմ») – տերմին. կիրառվել է 1940-1950-ականների հոլիվուդյան քրեական դրամաների վրա, որն արտացոլում է հոռետեսության, անվստահության, հիասթափության և ցինիզմի մթնոլորտ): Բովանդակային առումով նրա ստեղծագործությունները մոտ են Բրասային, Օուիջիին և Ավգուստ Զանդերին։ Կադրում պատկերի վրա ազդել է նաև նորաձեւության լուսանկարչությունը՝ ուղիղ կադր, ճակատային բեմադրություն, ամսագրի նկարահանման տեխնիկա։