Նախապատրաստական աշխատանք

Կազմակերպիչներ – Սոֆի Առաքելյան, Ջուլիա Ասրյան

Մասնակիցներ – Միջին և ավագ դպրոցի սաներ

Թեման – Դիմանկար

Նպատակը – Միասին բացահայտել դիմանկար թեման

Ժամանակահատվծը – հունվար ամիս

Օգտագործվող գործիքներ- Ֆոտոապառատ, հեռախոս

Օր 1

Քննարկում ենք ի՞նչ է դիմանկարը և ի՞նչպես լուսանկարել։

Դիմապատկերը (ֆր.՝ portrait, հն. portraire-պատկերել) կոնկրետ մարդու կամ մի խումբ մարդկանց պատկերն է կամ նկարագիրը։ Մարդու դեմքը նկարելով՝ հնարավոր է բացահայտել, բայց մարմնով՝ դժվար է: Մարմնով միայն հնարավոր է բացահայտել ֆորմայի գեղեցկությունը: Մի շարք լուսանկարիչներ իրենց գործունեյության ընթացքում անրադարձել են, այս ժանրին և անտիպ պորտրետներ  են ստացել։ Դիմանկարը ինքնին միյան պատկեր չէ, այն մարդու մասին տեղեկություն փոխանցող փաստ է։ Դիմանկաների հերոսները իրենց դիմագծերով առանձնանում են։ Դիմանկարային լուսանկարչությունը ոչ այնքան մարդու լուսանկարն է, որքան նրա հույզերի և զգացմունքների փոխանցումը լուսանկարի միջոցով: Իսկ իսկապես լավ դիմանկար ստեղծելու համար պետք է սիրել մարդկանց, կարողանալ շփվել նրանց հետ և ֆիքսել հենց այդ պահը։

Դիմանկարները լուսանկարչության մեջ հայտնվեցին լուսանկարչական սարքավորումների գյուտի հետ միաժամանակ:  Մարդու ամենահին պահպանված լուսանկարչական պատկերը թվագրվում է 1840 թվականին. ամերիկացի Ջոն Ուիլյամ Դրեյփերը (Ջոն Ուիլյամ Դրեյփերը) փախցրել է իր քրոջը՝ Դորոթիին:  19-րդ դարի երկրորդ կեսին լուսանկարչական դիմանկարները ավելի ու ավելի տարածված էին դառնում, քանի որ դրանք ձեռք էին բերվում ավելի արագ և էժան, քան նկարելը:  Անհարմար էր միայն երկար ժամանակ մնալը:  Խնդիրը լուծվել է հատուկ ամրացնող սարքերի միջոցով, որոնք անշարժ են պահում գլուխն ու ձեռքերը։  Դիմանկարներ լուսանկարչության մեջ.  Ջոն Ուիլյամ Դրեյփեր.  Նադար.  «Ժորժ Սանդի դիմանկարը», 1864 Դիմանկարներ լուսանկարչության մեջ։  Ջուլիա Մարգարեթ Քեմերոն.  Էխո (Հաթիմփբելի դիմանկարը), 1868 Դիմանկարները, ինչպես լուսանկարչական արվեստի մյուս ժանրերը, կտրուկ փոխվել են փոքր 35 մմ տեսախցիկների զանգվածային տարածումից հետո:  Այդ պահից սկսած՝ հնարավոր է դարձել աննկատ կրակել մարդու վրա։  Սա մի կողմից դարձել է էթիկական վեճի առարկա, մյուս կողմից՝ նման պատկերներն ավելի վառ ու բնական են։  Նաև կոմպակտ տեխնոլոգիան հնարավորություն է տալիս նկարահանել ցանկացած վայրում և առանց նախապատրաստման:  Դիմանկարներ լուսանկարչության մեջ.  Պաոլո Մոնտի.  «Ֆոտոսեսիա պատուհանի մոտ», 1955 Ողջ 20-րդ դարում, ինչպես մեր օրերում, դիմանկարային լուսանկարչությունը մնում է արտ լուսանկարչության ամենահայտնի ժանրերից մեկը։  Նրա պատմությունը մեծապես կրկնում է առհասարակ տեսողական արվեստի պատմությունը։  Օրինակ՝ լուսանկարները ստեղծվել են սյուրռեալիզմի կամ փոփ արվեստի ոճով։  Շատ վարպետներ հիշարժան ինքնանկարներ են արել։  Սելֆիի այժմ այդքան տարածված ժանրը վերաբերում է նաև դիմանկարային լուսանկարչությանը։

Օր 2

2-րդ դասի ընթացքում անդրադառնում ենք այն լուսանկարիչներին, որոնք զբաղվել են դիմանկարելով։

Հաննես Կասպարի

Ստեղծագործություններին բնորոշ են սենտիմենտալ դիմանկարները, փայլուն մոդելները, յուրաքանչյուր կադրում առկա էմոցիաները։ Եզակի կոմպոզիցիաներ փակ տարածքներում, որտեղ հեղինակը խաղում է առկա լույսի հետ՝ լցնելով հրաշալի դրամատիկ նկարներ։ Սա դասական արվեստ է, որտեղ մարդկանց դեմքերի հպումը տեղի է ունենում բնական դիմանկարների միջոցով։ Կյանքն ու սերն ինքնին արտահայտվում են դրանցում։ Դուք կարող եք զգալ այս գեղեցիկ հոգիները հենց այստեղ և հիմա: Սա անհատական ​​շոշափում է դիմանկարային լուսանկարչության արվեստին:

Ռիչարդ Ավեդո

Սև և սպիտակ դիմանկարի աստված, հետաքրքիր է նաև այն պատճառով, որ խորանալով նրա պատկերասրահներում՝ կգտնեք որևէ մեկին: Նա կենտրոնացած է եղել դիմանկարներ լուսանկարելուն: Իր ոճը տարբերվում է սպիտակ գեղեցիկ երանգով, հերոսների դիմագծերը արտահատիչ դարձնելով։

Եվ մի շարք լուսանկարիչների հետ, որոնք անդրադարձել են դիմանկարին:

Այս ֆիլմի միջոցով մենք կարողացանք շրջել աղխարհի տարբեր անկյուններով։ Ծանբթացանք տարատեսակ մշակույթների և գեղաֆեսիլ վայրերի հետ։ Ֆիլմը այնքան հանգիս էր, որ կարծես սավարնես աշխարհով։ Այդ բոլոր մշակույթային իրերը և աշխարհի մարդիկ կարծեզ չէին թողնում, որպեսզի մենք հեռանայինք էկրաններից։ Այսպիսով այն բավականին գեղեցիկ էր և գրավիչ։